Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihil illinc huc pervenit. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Duo Reges: constructio interrete.

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
At iste non dolendi status non vocatur voluptas.

Ille incendat?: At iam decimum annum in spelunca iacet.
Inquit, dasne adolescenti veniam?: A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.
Bork: Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.
In schola desinis.: Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Non potes, nisi retexueris illa. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam.

A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.
Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Videsne quam sit magna dissensio?

Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque
ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.

Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est
aliud bonum! Non quaero iam verumne sit;