Memini vero, inquam;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quod equidem non reprehendo; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Duo Reges: constructio interrete.

Quis autem honesta in familia institutus et educatus ingenue
non ipsa turpitudine, etiamsi eum laesura non sit,
offenditur?

Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis
insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.
Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure.
Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Quid de Pythagora?
Age, inquies, ista parva sunt.
Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit;

Si quae forte-possumus.: Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.
Bork: Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus.
Nulla erit controversia.: Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Bork: Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Gerendus est mos, modo recte sentiat. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. At certe gravius. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Et saepe officium est sapientis desciscere a vita, cum sit beatissimus, si id oportune facere possit, quod est convenienter naturae.