Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Duo Reges: constructio interrete. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. At eum nihili facit;

Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;
Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt.
Itaque ab his ordiamur.
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Recte, inquit, intellegis. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Cuius oratio attende, quaeso, Brute, satisne videatur Antiochi complexa esse sententiam, quam tibi, qui fratrem eius Aristum frequenter audieris, maxime probatam existimo.

Sed fortuna fortis;: Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.
Tuum credibile?: Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Quonam modo?: Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus.
Bork: Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.
Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Nobis enim ista quaesita, a nobis descripta, notata,
praecepta sunt, omniumque rerum publicarum reetionis genera,
status, mutationes, leges etiam et instituta ac mores
civitatum perscripsimus.

Falli igitur possumus.