Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Bork

Si quae forte-possumus.: Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris;

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
Neutrum vero, inquit ille.
Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;
Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.

Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Bestiarum vero nullum iudicium puto.
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.
Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Nam sunt et in animo praecipua quaedam et in corpore, quae
cum leviter agnovit, tum discernere incipit, ut ea, quae
prima data sunt natura, appetat asperneturque contraria.

Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla
sane.

Duo Reges: constructio interrete. Si enim ad populum me vocas, eum. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Non est igitur voluptas bonum. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.

Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Ita credo. Eam stabilem appellas.

Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.